ΝΕΡΑΙΔΕΣ

 

Για μιά νεράιδα που έδωσε ελπίδα...

μια νεράιδα που λούστηκε σε μαύρο ποταμό για τον φωτίσει...

Στον ποταμό είδα να λούζεται μιαν όμορφη νεράιδα...

Μου πήρε το νού, την σκέψη μου, μου πήρε την καρδιά μου...

Την είδανε κι οι χωρικοί να λούζεται όπως πάντα 

κι ευθύς όλοι μαζώχτηκαν με πέτρες και με ξύλα...

Να την σκοτώσουν ήθελαν του κάμπου οι χωριάτες

που τόλμησε και λούστηκε στο μαύρο ποταμό τους... 

Μέσα στο νού μου είχε μπεί του κάμπου η νεράιδα

τέτοια όμορφη ψυχή ποτέ μου δεν ξανάδα...

Και σδαν τους είδε να 'ρχονται, σκοτείνιασε η ψυχή της

την κύκλωσαν... την έριξαν στο χώμα να κυλιέται...

Απο τα χέρια τους την έσωσα πρίν μου την φαρμακώσουν...

Μα πείτε μου τώρα εσείς...

πώς να μήν προστατεύσω την λαμπερή νεράιδα την ποταμολουσμένη;

Σ' άλλο ποτάμι τώρα λούζεται και χαίρεται και πάλι...

...Με την μορφή της τώρα ζώ βαθιά μες την ψυχή μου...